حسن رخ مه رویان از روی تو می بینم

دلجوئی دلداران از خوی تو می بینم

هرجا که بود نوری از پرتو روی تست

هر جا که بود آبی از جوی تو می بینم

چشم خوش خوبان را بیمار تو می دانم

محراب دو عالم را ابروی تو می بینم

گبر و مغ و ترسا را جویای تو می بینم

روی همه عالم را واسوی تو می بینم

بلبل بگلستانها از بهر تو می نالد

بوی گل و ریحانها از بوی تو می بینم

تشویش دل درهم از زلف تو می دانم

اسباب پریشانی گیسوی تو می بینم

عاشق سر کو گردد من گرد جهان گردم

چون جمله عالم را من کوی تو می بینم

املاک و لطایف را چوگان تو می دانم

افلاک و عناصر را من کوی تو می بینم

اندر دل هر ذره خورشید جهان تابیست

من تابش آن خورشید از روی تو می بینم

این عالم فانی را هر دم ز تو، نو از نو

من کهنه نمی بینم من نوی تو می بینم

از هیچ صدائی من جز حرف تو نشنیدم

هیهات دل هرکس یا هوی تو می بینم

در بحر محیط عشق شد غرق وجود فیض

وین چشم گهر بارش واسوی تو می بینم